Arie Verberk, de voormalig topman van Martinair die afgelopen week onverwacht overleed, ken ik uit een vorig journalistiek leven. Lang voordat Verberk bij Martinair begon en lang voordat ik bij TravMagazine aan de slag ging, was Verberk fractievoorzitter van D66 in de gemeenteraad van Papendrecht. Ik werkte toen als journalist voor een dagblad en deed maandelijks verslag van de vergadering van die gemeenteraad.
Vergaderingen van gemeenteraden, in welke gemeente dan ook, leveren doorgaans taaie, om niet te zeggen saaie kost op. Behalve in Papendrecht tussen pakweg 1990 en 2000. Althans, als Verberk die avond aanwezig was, want vaak had hij het te druk met zijn baan bij het ministerie van Economische Zaken. Maar als Verberk aanwezig was, dan was het smullen.
Dat had vooral te maken met de toenmalige wethouder van het CDA, die wij van de pers altijd aanduidden als wethouder Hekking, naar het typetje van Van Kooten en De Bie. Die wethouder was schaamteloos onbescheiden en ijdel. Waar het kon, dook hij op in de media en schoof ongevraagd aan bij fotosessies. De term publiciteitsgeil is nog voorzichtig uitgedrukt.
De wethouder was daarmee de tegenpool van Verberk, die wars was van ijdeltuiterij. Als het even kon, ging Verberk met de lokale wethouder Hekking in debat en zette hem goed op zijn plaats.
Als Verberk door omstandigheden afwezig was, kon de wethouder opgelucht adem halen, maar iedereen wist dan dat het een saaie bijeenkomst zou worden. Verberk was de smaakmaker die zijn zaakjes op orde had en graag het debat aanging. Humor was een belangrijk wapen in zijn debatten. Hij was direct, eerlijk, to the point en op een bepaalde manier bijna Rotterdams: niet lullen, maar poetsen.
Ook als topman bij Martinair, een functie waarvoor oprichter Martin Schröder hem persoonlijk had gevraagd, had Verberk zijn zaakjes op orde. Aanvankelijk als financieel directeur (van 1995 tot 2002) en later als president-directeur (van 2002 tot 2007) wist hij van wanten.
Verberk, van origine registeraccount, wist waarover hij het had als het over cijfers ging. Zo was hij namens het ministerie van Economische Zaken, waar hij uiteindelijk plaatsvervangend secretaris-generaal werd, betrokken bij de redding van autofabrikant DAF. Sterker, Verberk haalde vele nachten door om het noodlijdende DAF uit de brand te helpen. Hij redde daarmee de werkgelegenheid van honderden werknemers.
Verberk werd in januari 2007 tijdens het Reisgala van TravMagazine uitgeroepen tot ‘Reismanager van het jaar’. Een half jaar later ging hij met pensioen. Het is een publiek geheim dat Verberk zich altijd heeft verzet tegen een reorganisatie van ‘zijn airline’ door KLM, dat voor 50 procent eigenaar van Martinair was. Met zijn verzet daartegen dwong hij respect af bij zijn medewerkers. Het lukte hem echter niet om bij Martinair hetzelfde huzarenstuk uit te halen als bij DAF.
Arie Verberk is 75 jaar geworden. Hij was gehuwd en laat drie kinderen achter.
Foto: Arie Verberk met zijn echtgenote in januari 2007, toen hij tijdens het Reisgala van TravMagazine werd uitgeroepen tot Reismanager van het Jaar.
Mooi geschreven Theo. Arie Verbeek was inderdaad een hele fijne man om voor te werken!