Ik ben verliefd. Een onmogelijke liefde, want het object van mijn affectie komt uit een nest waar ik eigenlijk totaal niet mee wil worden geassocieerd. Ziet u, ik houd erg van mooie muziek, een eerste levensbehoefte. Dus dan haalt een beetje Amsterdamse yup met een hippe platenspeler, zoals ik, zijn neus op voor het Songfestival. Maar nu ben ik helemaal om. ‘Welkom in Europa, blijf hier tot ik doodga, Euro-pa-pa, Euro-pa-pa’.
Nee, ik neem de boel niet in de maling. Ik heb twee liedjes in mijn zeer ruime Spotify-lijst die ik waardig acht: de klassieker Waterloo van ABBA en het altijd vrolijke Ding-a-Dong van Teach-In. Oh, wacht, ook Maggie MacNeal met Amsterdam, op mijn Mokumse kroeglijst. Maar dat is het wel. Nee, dat vermaledijde songfestival, een wreed muzikaal circus vol kinderlijke onzinpop, enkel te verdragen met heel veel drank en een bakje valse notenmix, waar 99 procent van de winnaars gedoemd zijn één en hetzelfde kutliedje de rest van hun leven te moeten playbacken op rondreizende meezingshows in vergane concertzalen in regenachtige B-steden voor een publiek van allang aangeschoten superfans. Ooit droomden ze de nieuwe ABBA te worden.
Ziel
Tot nu. Ik hoorde het nummer na de release, in de hoop op weer groteske zelfingenomenheid aangaande het Songfestival. Maar met de stootkracht van een sloophamer werd mij een lied geboden waar ik op zat te wachten. Al zo lang. Een ode aan mijn geliefde Europa, vertolkt door een sympathieke kerel die er plezier in had. Een vrolijke Fries, met de meest catchy tune sinds de Nokia-ringtone. Dat blauwe pak, dat dansje, dat gehak, dat lieve einde. Er worden allemaal muziekexperts bijgehaald die muzikale leentjebuur zien, maar die zitten ernaast. Het is een volkomen originele variatie op een belangrijk exportproduct, strak ritmische Hollandse teringherrie. Maar met een ziel dit keer. En dat is zeldzaam.
Reisliedje
Ergens is het ook een mooi reisliedje. Want wie houdt er niet van ons heerlijke continent, met zijn pasta, kastelen, kunst, humor, en doe eens gek, democratieën en zorgverzekeringen? Europa is grosso modo een heerlijk werelddeel met eelt op haar ouwe ziel, het beste voedsel op haar bord en een goed nadenkend hoofd op de schouders. Dat kunnen we niet overal zeggen, waarin oostwaarts de eerste megalomane charlatan met een ieniemieniepiemeltje al is ‘herkozen’ en westelijk over de plas gebeurt dat misschien op 5 november aanstaande ook.
Hoog tijd dus voor één Europees volkslied voor ons leuke clubje van 27 landen. Zo doen we dat in Europa van de 21-ste eeuw. We got this. ‘Ik ben echt alles kwijt behalve de tijd. Dus ben elke dag op reis, want de wereld is van mij. Euro-pa-pa. Euro-pa-pa-pa-pa…
Fuck it, 13 punten.
