Wat te schrijven? Hoe moet ik dit samenvatten in een lezenswaardige column? Dit raakt heel Nederland. Want wat een spektakel, wie had dat ooit gedacht? Dit was een paar jaar geleden ondenkbaar!
Bij mij is het eigenlijk al de hele maand november Alarmfase Een. Wat kies je dan? De keuze is zo groot! Ik zei nog tegen mijn dochter dat het een weloverwogen keuze moet zijn. Mijn inbox zit al weken vol met goed advies.
Maar ga ik naar Bol.com of toch naar Coolblue, Amazon, IKEA? Hema, Hunkemoller of Praxis? Of toch een paar tickets tegen stuntprijs. Dat laatste – lekker goedkoop op reis en dat keihard in de kroeg roepen – kan ook namelijk sinds eergisteren weer. Ik vermoed dat vliegen weer helemaal ok is, zo snel kan het gaan.
Het woke gedram werkte dus totaal averechts, en dus niet avelinks (grap geleend van collega Dylan Cinjee). Met iedere druppel lijm aan snelweg of kunstwerk raakte een groot deel van Nederland verder los van haar eigen zekerheden. De cancelcultuur gecanceld, het koekje van eigen deeg. Ik kreeg zojuist alweer de eerste mail binnen met Black Friday aanbiedingen. Babybjorn huilbaby Frans, Cursus Engels voor BBBeginners, Boekje ‘leren pokeren voor liberalen’, pogosticks om over je eigen schaduw heen te springen, en wat al niet meer. Laat er geen misverstand over bestaan, het maakt mij niet zoveel uit wat u heeft gestemd hoor (als u maar heeft gestemd.)
Maar intussen wist ik nog steeds niet wat ik moest aanklikken. Wat heb ik nodig? Een lekker glijdende strijkijzer, een derde TV, een gouden kattenbak? Eindelijk die Le Creuset gietijzeren braadpan, het bewijs dat je wel beschikbaar inkomen hebt maar zeer waarschijnlijk totaal niet kan koken? Mijn hele keuken staat vol met Staub en Le Creuset en ik maar microwaven.
En dat allemaal in het zicht van het peperdure decemberfeest als zelfs de budgetsupermarkten me truffelprut met rode portgelei en vegan eendensnavelbavarois willen aansmeren tegen een woekerprijzen. Feestdagen he? Dan moet alles duur want dan heb je smaak. O ja, ook dan moeten er prijzige cadeautjes want de euro is de meeteenheid der liefde. Dus kom maar op met je flesje Biljonair met hints van geile kikkermusk en een vleug laveldelyuzu. Of het naar karamel zeezout ruikende ‘Air de sluttylonely’.
Maar ik heb gekozen! Ik wacht. Black Blijday. Nul euro. Want waarvoor? Een kerstfeest met 23 pakketjes per bijeenkomst met rotzooi uit het verre China, negen afvalbakken aan karton en verpakkingsplastic, en een leger aan bezorgbusjes? En daarvan nog de helft direct retour in dezelfde busjes de week na de feestdagen. Ik koop gewoon een paar vliegtickets straks, destination anywhere, herinneringen voor altijd. En zo gok ik, onder de streep nog beter voor het milieu ook. Blijft belangrijk uiteraard.
