Met het wegvallen van Thomas Cook is de reiswereld in Europa en in Nederland in één klap grondig veranderd. Het proces voltrok zich in een razend tempo en heeft grote gevolgen.
De hotelindustrie lijdt alvast forse schade. Ik citeer het Duitse persbureau dpa, dat de tussenbalans opmaakte.
Griekse hotels melden 200 miljoen euro directe schade, als gevolg van niet-betaalde rekeningen. Daarnaast lopen zij 115 miljoen euro mis omdat gasten met ingang van oktober wegblijven. Tel daar de ellende voor toeleveranciers bij op, en je komt voor Griekenland op 500 miljoen, voor dit jaar.
Ook Spaanse hotels melden een directe schade van 200 miljoen als gevolg van niet-betaalde rekeningen. Alleen al op Mallorca gaan hoteliers voor 100 miljoen euro de boot in.
In Turkije gaan sommige hotels dit seizoen noodgedwongen eerder dicht dan gepland. Turkse toerisme-experts spreken van een zware crisis en een schade van 350 miljoen euro. Niet zozeer Antalya, maar vooral de noordelijk gelegen plaatsen Marmaris, Fethiye, Dalaman en de Egeïsche kust zijn getroffen. Over de gevolgen voor de langere termijn is nog niets te zeggen, maar dat die er zijn, daarover bestaat geen twijfel.
Dan zijn er geruchten over de rol van de aandeelhouders. Ik zeg met nadruk geruchten. Een bevriende financieel deskundige schetste me het volgende beeld. In totaal waren er tien aandeelhouders die samen 64 procent van de aandelen Thomas Cook Group in handen hadden. In mei dit jaar meldde een Amerikaanse zakenbank in een rapport dat de aandelen Thomas Cook in feite nul komma nul waard waren. Stel nu dat één van de aandeelhouders zijn verlies wilde compenseren door put-opties te kopen. Ik heb weinig verstand van aandelen, maar door put-opties te kopen, speel je in op een koersdaling. Als het verhaal klopt, zou een aandeelhouder er dus belang bij hebben gehad dat Thomas Cook niet zou overleven. Mijn financiële kennis sprak van een ‘perverse prikkel’, waardoor de animo om bij te dragen aan de redding van een bedrijf tot het nulpunt daalt.
Ik houd het voorlopig op wilde speculaties voor bij de borrel.
Wat anders. Hulde voor Hanita van der Meer die als woordvoerder van Thomas Cook Nederland haar mannetje stond en in moeilijke tijden op haar post was. Terwijl ook haar eigen baan in het geding was. Maar ze hield haar emoties in bedwang en deed haar werk. En zoals advocaat Nick de Leeuw terecht opmerkte: waarom liet de directie van Thomas Cook Nederland zich niet zien?
In publieksmedia was de laatste weken veel aandacht voor gedupeerde passagiers. Terecht, want je zal maar net je huwelijksreis hebben gepland. Aan de andere kant: in Nederland is niemand z’n geld kwijt, dankzij SGR. Erik van der Waard (Internoord/DTA) riep het nog bij Kassa: ‘We hebben in Nederland een unieke situatie.’
Zelf vind ik het veel erger dat zoveel mensen bij Thomas Cook buiten hun schuld hun baan kwijt zijn.
Reisorganisaties moeten zich meer verdiepen in reisbeleving. Ipv op voorhand allotments aankopen voor veel te weinig geld