Als het technisch mogelijk was, dan zou een derde van de Duitse vakantiegangers zich naar zijn bestemming laten beamen, net als in de sciencefiction serie Star Trek. U kent de kreet van Captain Kirk vast nog wel: ‘Scotty, beam me up…’
De uitkomst was één van de vele resultaten uit een onderzoek naar de toekomst van het reizen, dat werd uitgevoerd door de ITB en het Duitse reisplatform Travelzoo. Het werd gepresenteerd aan de vooravond van de ITB. Een goede timing, waarmee extra aandacht voor de toerismebeurs werd gegenereerd. En zo’n ‘Scotty, beam me up’ scoort natuurlijk altijd.
Overigens denkt maar 6 procent van de ondervraagden dat beamen technisch gezien ook mogelijk zal worden. De meeste ondervraagden houden taxivervoer per drone, hyperlooptreinen en supersonische vliegtuigen in het jaar 2030 voor realistischer.
Ik moest aan het onderzoek denken toen ik zelf op weg was naar de ITB vanaf een Duitse luchthaven, opgevouwen in een stoel van een lowcost aanbieder. Ik had gelukkig voor een extra toeslag een gangpadplaats gekocht. De man naast me in de middelste stoel liet bijna een uur lang beide armen lijdzaam omlaag hangen bij gebrek aan ruimte links en rechts.
Een man die op de rij achter me plaatsnam, vroeg geërgerd (in het Duits klinkt dat altijd heftiger) of ik m’n stoelleuning naar voren wilde zetten. Ik vertelde hem dat ik maximaal naar voren zat, waarop hij zich met een grom in z’n stoel liet zakken.
Voor de retourvlucht had ik 120 euro betaald, inclusief stoeltoeslag, en dat is inderdaad geen geld. Ik geef toe dat we het aan onszelf te wijten hebben. Ook voor mijn volgende vakantie naar Mallorca zoek ik de vlucht op prijs, niet op beenruimte. Hoeveel euro zou de gemiddelde passagier bereid zijn extra te betalen voor meer ruimte? Waar ligt de grens? En welke maatschappij durft als eerste die grens op te zoeken? Naar boven welteverstaan. Of zijn krappe zitplaatsen de basis van een verdienmodel om tegen toeslag stoelen aan het gangpad of met meer beenruimte (comfort seats) te verkopen? Ik ben alvast een gewillig slachtoffer van dat verdienmodel, zeker op langere vluchten.
Ondanks zijn benauwde situatie had mijn Duitse buurman zijn gevoel voor humor behouden. Toen het lampje met ‘gordels om’ aanfloepte, zei hij: ‘Ze kunnen die gordels ook wel weglaten, dat levert weer een extra besparing op. We zitten zo krap tegen elkaar dat je toch geen kant uit kunt als er wat gebeurt.’
Ik bedacht dat Scotty Air een goede naam zou zijn voor een airline met meer beenruimte…
